Erasmus

Gdy skończyłam rozmowę telefoniczną z Piotrkiem, odezwała się do mnie Iza:

- Czy twój facet nie był przeciwny, gdy dowiedział się, że wylądujesz na Erasmusie?

- Wiesz, wyjazd na studia w innym mieście/kraju wymaga po prostu zaufania w związku - odparłam.

- Ale wiesz, to nie są zwykłe studia, tylko Erasmus, wokół którego krążą różne legendy i plotki na temat życia erotycznego uczestników... - powiedziała tajemniczo Iza.

- Jak ktoś ma ochotę na przygody i romanse, to nie potrzebuje do tego celu Erasmusa, to raczej kwestia indywidualna - odparłam.

- A długo jesteś ze swoim facetem? - zapytała Iza.

- Od drugiej klasy liceum - odparłam.

- Zatem jest tym pierwszym i jedynym?

- Można tak powiedzieć, że jest pierwszym i .... - zawachałam się - jedynym.

Iza w tym momencie zbystrzała i spojrzała na mnie pytająco. Ja poczułam, że robię się czerwona na twarzy.

- Spokojnie, jak nie masz ochoty o tym mówić, to nie musisz, przepraszam, że pytam, nie chciałam być wścibska - zmieszała się Iza - jak chcesz mogę Ci opowiedzieć coś o sobie.

- Dobrze, może pogadajmy sobie szczerze o tych sprawach, tylko mam prośbę, żeby to zostało między nami - poczułam, że Iza ma ochotę na jakieś zwierzenia.

- Oczywiście, będę dyskretna.

- No więc, z tym jedynym było tak, że miałam mały skok w bok. Ale to był mały epizod, chwila słabości - odrzekłam nieco skrępowana.

- To i tak jesteś grzeczna - rzekła Iza - ja jestem po dwóch związkach, a ostatnio miewam głównie przelotne przygody. W zasadzie to po drugim związku z jednym dupkiem zraziłam się życia uczuciowego z facetami i stwierdziłam, że będę wolna i niezależna. I między innymi dlatego zdecydowałam sie na Erasmusa.

- Rozumiem, zranione uczucia potrafią mocno zmienić podejście do tych spraw - odpowiedziałam, że współczuciem.

- Ale powiem ci, że nie jest mi z tym źle, w stałym związku jesteś skazana na jednego faceta, ten sam seks, tego samego penisa, najczęściej niezbyt okazałego - kontynuowała Iza.

- Tu masz rację, mój piotrek wprawdzie nie jest ułomny ze swoimi 17 centrymetrami, ale po romansie z Krzyśkiem, który miał olbrzyma ponad 20cm stwierdziłam, że rozmiar ma znaczenie, zupełnie inny poziom seksu - odpowiedziałam, wspominając swoją przygodę.

- Powiem Ci, że dla mnie jest bardziej istotna grubość pałki, Mariusz (mój ostatni trwały związek), też miał takiego typowego 15-17 (nigdy nie mierzyłam), ale jak spędziłam noc z Leeroyem, takim jednym murzynem w Liverpoolu to totalnie zmieniłam podejście do seksu. Długośc była ponad przeciętną, ale to jego grubość robiła największy efekt! To było coś niesamowitego. To była upojna noc pełna odlotowych orgazmów - Iza z uśmiechem i przymrużonymi oczami wspominała swoją przygodę.

- No tak, wokół murzynów krążą legendy na temat rozmiarów ich fajfusów, oczywiście w pornosach występują raczej ci, którzy mają większe gabaryty, ale pewnie to nie jest regułą.

- Jesteś na Erasmusie, pewnie sama się o tym wkrótce przekonasz - zaśmiała się Iza.

Czułam, że podnieca mnie ta rozmowa i wydawało mi się, że Iza ma podobne odczucia. Ale po chwili Iza zmieniła temat.

- Słuchaj, zaraz sobie pogadamy, ale tylko na chwilę wskoczę pod prysznic, bo po całym dniu musze się odświeżyć.

Kiwnęłam twierdząco głową.

Iza poszła do łazienki, a ja w tym czasie postanowiłam, że zaraz po niej też wezmę prysznic - rozebrałam się i ubrałam w szlafrok.

W pewnym momencie, usłyszałam głos Izy z łazienki: "Ania, czy możesz mi podać szampon i ręcznik? Zapomniałam ze sobą zabrać do łazienki".

Wziełam ręcznik i jej szampon i weszłam do łazienki. Trochę speszyłam się, gdy zobaczyłam ją nago. Ona chyba podobnie zareagowała widząc mnie w szlafroku. Przez chwilę stałyśmy tak na przeciwko siebie milcząc.

W końcu Iza przerwała milczenie i zapytała: "Jak ci się podoba mój tatuaż?" i pokazała mi umieszczony na podbrzuszu, tuż nad cipką niewielki tatuaż, przypominając znak karty w kolorze "pik" z białą literą "Q".

- Czy ten tatuaż ma jakieś znaczenie? - zapytałam.

- Tak, to pewien symbol, podobny mam z tyłu - mówiąc to, odwróciła się pokazując podobny znak tuż nad pośladkami.

- Oznacza to, że pierwszeństwo do mojej cipki i dupci mają duże, czarne penisy - kontynuowała Iza.

Gdy to powiedziała przeszedł mnie dreszcz. Moje speszenie powoli zamieniało się w podniecenie.

- Ja też tatuaż w podobnym miejscu - odrzekałam i odsłoniłam szlafrok i pokazałam jej wytauowaną różę.

- Śliczna - odrzekła Iza - mogę dotknąć?

- Taak - odrzekłam podniecona.

Iza delikatnie dotknęła palcami miejsca z tatuażem, pogłaskała je. Ale po chwili jej palce zjechały nieco niżej, aż doszły do mojej cipki. Zaczęły ją powoli masować.

Niemalże instynktownie mój język powędrował do ust Izy, a ja zaczęłam palcami dotykać jej krocza. I tak to się zaczęło.

Po chwili przeniosłyśmy się do pokoju. Iza wyciągnęła z szafy torebkę i wysypała na łóżko jej zawartość - były to różne gadżety erotyczne: sztuczne penisy i wibratory.

Nasze wzajemne podniecenie zapowiadało wielką eksplozję.

Oczywiście, nikt tego nie nagrywał, ani nie fotografował, ale to co się działo w pokoju świetnie oddaje poniższy film:

To było coś niesamowitego. Po pierwsze dlatego, że nigdy wcześniej nie robiłam tego z inną dziewczyną.

Po za tym jej zabawki był dość pokaźnych rozmiarów, przez co penetracja była momentami dla mnie nawet trochę bolesna, ale w połączeniu z podniecem potęgowało to rozkosz.

Zaraz po wylądowaniu udałyśmy się z Izą po nasze bagaże do hali z taśmą. Trwało to chwilę, więc zdążyłam wrzucić wpis na bloga, roaming działał znakomicie.

Po odebraniu walizek udałyśmy się do głównego wyjścia z lotniska - tam miał ktoś na nas czekać. I rzeczywiście, obok tabliczki "Erasmus - Poland" stała grupka kilku osób. Okazało się, że naszym samolotem przyleciało jeszcze kilka osób, które udały się w stronę tabliczki. Stanowiliśmy grupkę kilkunastu osób - tabliczkę trzymał rosły, czarnoskóry mężczyzna około 30 lat, a obok niego stały dwie panie w wieku 40-50 lat. O dziwo jedna z pań mówiła po polsku, pomimo, że nikt z nas nawet na to nie liczył, wszyscy spodziewali się komunikacji wyłącznie w języku angielskim, a tu takie miłe zaskoczenie.

- Witajcie w Madrycie, ja nazywam się Teresa, a to jest Pilar - powiedziała pani władająca językiem polskim, wskazując na koleżankę.

- A to jest Patrick - powiedziała wskazując na dużego, czarnoskórego chłopaka.

- Oczywiście, od tej pory będziemy posługiwać się głównie językiem angielskim, gdyż tylko ja znam polski. A teraz zapraszam Was do autokaru, skąd pojedziemy do akademika kampusu uniwesyteckiego. Wszyscy zostaniecie zakwaterowani do tego samego akademika, gdzyż będzie studiować na tym samym wydziale Relacji Międzynarodowych - dodała Teresa.

W autokarze było już trochę osób, jak się później okazało z Czech, zgrupowanej w tylnej części autokaru, dlatego my rozlokowaliśmy się na wolnych miejscach z przodu.

Z Polski było nas 14 osób, z czego tylko dwóch chłopaków. Akurat w autokarze usiedli obok nas, więc była okazja się poznać. Jeden z nich miał na imię Jakub, pochodził z Łodzi i wydawał się normalnym chłopakiem, drugi miał na imię Seweryn pochodził z Gdyni i wyglądał dość ekstrawagancko - niebieskie włosy, kolczyki w uszach i w nosie.

Podróż autokarem nie trwała długo, może jakieś 30 minut.

Autokar zajechał pod akademik. Po chwili już z bagażami pokierowani przez Teresę udaliśmy się do recepcji w celach meldunkowych. Razem z Izą zostałyśmy zakwaterowane w pokoju 287 na pierwszym piętrze. Gdy wszyscy odebrali klucze do swoich pokojów Pilar zakomunikowała, że za mamy godzinę na odstawienie bagaży do pokojów i ewentualne odświeżenie się, a następnie mamy spotkać się przy recepcji, skąd udamy się na kolację, a Pilar i Teresa oprowadzą nas po akademiku i wdrożą w sprawy organizacyjne.

Pokoik, który otrzymałam z Izą był niezbyt duży, ale na tyle funkcjonalny, aby pomieścić dwa tapczany, 2 stoliki i szafę, w której pomieściła się zawartość naszych walizek. Pokój posiadał także niewielką łazienkę z toaletą i kabiną prysznicową.

Po przebraniu się i odświeżeniu byłyśmy gotowe i udałyśmy się w miejsce spotkania. Gdy już wszyscy zebrali się, zostałyśmy zaprowadzone do stołówki, gdzie w końcu zjedliśmy kolację. Po kolacji pojawił się czarnoskóry mężczyzna w wieku ok. 50 lat i zaczął przemawiać po angielsku.

Najpierw nas przywitał i przedstawił się - miał na imię Buru i był dyrektorem kampusu. Przedstawił opiekunki/kierownicznki akademika, które już wcześniej poznaliśmy: Pilar i Teresę oraz przedstawił pozostałych pracowników.

Mówił dużo o integracji ludzi o różnych kolorach skóry, wzajemnej otwartości dla wszystkich, niezależnie od koloru skóry, poglądów czy orientacji, mówił też o tym, że po latach podziałów rasowych przyszedł czas, kiedy miłość powinna wyprzeć uprzedzenia.

Po przemówieniu, które zostało zakończone brawami, zostaliśmy podzieleni na mniejsze grupki i każda taka grupka pod wodzą pracownika akademika została oprowadzona po akademiku - dzięki temu dowiedziliśmy się, gdzie jest gabinet medyczny, świetlica i inne ważne pomieszczenia miejsca. Nas oprowadzała Pilar.

Pilar poinformowała nas również kiedy na stołówce wydawane jest jedzenie, podała najważniejsze numery telefonów itp.

Gdy już zakończyła oprowadzać nas po akademiku, poinformowała nas, że tradycją Erasmusa w tym kampusie są otrzęsiny nowych studentów, które czekają nas jutro o 16:00 w auli i że strojem obowiązkowym jest stój kąpielowy lub bielizna. Było to dla mnie zaskakujące, ale cóż tradycja to tradycja, ponadto przy hiszpańskim klimacie taki strój nie powinien dziwić.

Następnie Pilar pożegnała nas, a my się rozeszliśmy do swoich pokoi.

Było jeszcze trochę czasu, wysłałam sms-y do rodziny, chwilkę porozmawiałam przez telefon z Piotrkiem.

Wreszcie nadszedł ten dzień. Już od rana czekaliśmy na lotnisku - podróż z Piły nie trwała długo, ale w obawie przed korkami woleliśmy być wcześniej.

Razem ze mną byli rodzice, moja siostra Karolina oraz mój chłopak Piotrek. Mama i Piotrek nie mieli do końca dobrego nastroju, ale pocieszałam ich, że przecież Madryt to raptem kilka godzin lotu samolotem, poza tym mamy internet i Skype-a oraz telefony i będzie możliwość rozmawiania ze sobą, czy to telefonicznie (tym bardziej, że jest bezpłatny roaming), czy nawet widzenia się "prawie na żywo" przez Skypea (w końcu uczelnie mają internet).

Kolejka do odprawy była dość długa, rodzice i siostra postanowili poczekać na ławkach w sali odpraw, natomiast Piotrek stał ze mną w kolejce i mogliśmy w miarę swobodnie porozmawiać.

- Będę za tobą tęsknił, za twoim ciałem, za smakiem twojej cipeczki... - mówił Piotrek.

- Mi też będzie brakować twojej bliskości, ale może uda nam się czasem zobaczyć sam na sam przez Skype. Poza tym jak będziesz bardzo tęsknił, to zawsze możesz sobie obejrzeć nasze "niegrzeczne filmiki", w końcu po to ostatnio nagraliśmy nasze figle - odpowiedziałam.

Twarz Piotrka pojaśniała i pojawił się na niej uśmiech.

- Tylko nie przystaw mi rogów z jakimś hiszpańskim playboyem - zażartował Piotrek.

- Uwielbiam twoją pałeczkę i nie mam zamiaru szukać innych - odpowiedziałam.

 Tak oto prowadząc pikantne rozmowy wypełnialiśmy czas stojąc w posuwającej się do przodu kolejce. W końcu przyszła moja kolej, pani z obsługi sprawdziła mój bilet, zważyła bagaż i mogłam przejść do kolejnego etapu odprawy. To był ostatni moment kiedy mogłam wycałować się i uściskać z rodziną i Piotrkiem. Nie obyło się bez łez wzruszenia, ale po chwili dotarłam do odprawy osobistej - bagaż podręczny na taśmę i już byłam za bramką.

Najbardziej nudno zapowiadało się oczekiwanie w strefie odlotów. W poczekalni usiadłam obok pewnej dziewczyny, która wyglądała na moją rówieśnicę. Po chwili zaczęłyśmy ze sobą rozmiawać i okazało się, że ma na imię Iza i też leci do Madrytu, bo też będzie uczestniczką Erasmusa.

W końcu przyszedł czas odlotu - niestety, miejscówka Izy była trochę oddalona od mojej, więc w samolocie musiałam siedzieć obok jakiejś pani w średnim wieku, z którą w zasadzie poza kurtuazyjnymi zwrotami "dziękuję" i "przepraszam" nie zamieniłam ani jednego słowa. Gdy samolot już wystartował, to czas spędziłam głównie zerkając od czasu do czasu przez okno i słuchając przez słuchawki muzyki z mojego telefonu.

W międzyczasie udało mi się nawet trochę przespać - pomimo tych kilku godzin lotu, wydawało mi się o dziwo, że lot trwał dość krótko. Około godziny 17:00 samolot wylądował - pozytywne było to, że w Hiszpanii była ta sama godzina co w Polsce, więc nie trzeba było przestawiać zegarków.